For the most part, there is no real resolution or narrative rigidity; typically the protagonists will remark, either in narration or in dialogue, on a figure evident only to them, and the story will conclude on the revelation or the assertion of this phenomenon as real, stopping right before any explicit confrontation to make it clear that there is no real chance for them, no playing field even resembling level. Ogushi can't be accurately described as an active organizing or orchestrating force; the deity may serve as a starting point or a framework, but author Masaaki Nakayama's tendency is to treat it as almost extra-narrative: to be remarked on, but perpetually out of reach. Oct 28 NBA Star Rui Hachimura Gets Animated and Possibly Saves the World in New Crayon Shin-chan Episode ITP / Idiopathic Thrombocytopenic Purpura) ที่ร่างกายประตุ้นภูมิคุ้มกันจนไปทำลายเกล็ดเลือด นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ “PTSD Radio” ต้องหยุดการอัปเดตแบบไม่มีกำหนด โดยในมังงะตอนสุดท้ายก่อนที่จะหยุดไป ก็ได้มีการอธิบายเรื่องราวที่คุยกับหมอลงไปด้วย Like Junji Ito's Uzumaki, PTSD Radio takes something everyday and weaves it into a series of chilling, cryptic, twisted, repellant, and alluring manga stories that become more than what they first seem.

Carried into modern Japan from a forgotten past, the being known as Ogushi haunts and tortures humans of all kinds. Little is know about Ogushi’s curse, except that it resides in an unexpected place: human hair. PTSD Radio จะได้รับการตีพิมพ์ต่อเนื่อง อาจารย์นากายามะได้เช่าบ้านหลังหนึ่งพร้อมจ้างทีมงานไว้สำหรับวาดผลงานเรื่องนี้ หลังจากที่เริ่มทำงานกันไปได้สักระยะ ทั้งตัวอาจารย์และทีมงานก็ได้พบกับเหตุการณ์แปลก ๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็นรอยข่วนบนเพดาน, กลิ่นเหม็นจากของเสีย, ไฟฟ้าที่ติด ๆ ดับ ๆ และการพบเห็นเงาประหลาดในอาคาร ยิ่งเวลาผ่านไป เหตุการณ์ก็เริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ จนทีมงานบางคนทนไม่ไหวขอลาออกกันไป บางคนก็มีอาการป่วย Carried into modern Japan from a forgotten past, the being known as Ogushi haunts and tortures humans of all kinds. Little is know about Ogushi's curse, except that it resides in an unexpected place: human hair. Creepy Doll: One story involves a group of kids finding a large sealed doll covered in hair... and whatever was bound to it is furious at being exorcized.Explosive Breeder: The Body Horror things multiply copiously inside human bodies, and exit in a rush via any available orifices.

Room Full of Crazy: One of the weird boy's victims obsessively writes invitations to the God of Hair into the walls and floors of his room. Faces that are preternaturally symmetrical, like on a mannequin, are also unsettling. I couldn't give you a reason, but it's something that reaches very deep. By the same token, if you take an image that's stable and balanced and upset that balance even slightly, that can be creepy. Try it and see. You know Hello Kitty, right? Her face is basically a mirror image, left and right. Take one of her eyes, just one of them, and make it 0.1 mm larger. It suddenly looks very weird. plaguing all the other entries in the book, and bluntly drops the supposition "Could it be that allNAKAYAMA: This is embarrassing, but I don't, not entirely. I see part of the chronology, and I try to fill in the gaps until I start to get a better sense of what's going on. Then I do that over and over.